Pagina's

31 december 2013

Aanraders van 2013

2013 Was een goed leesjaar voor mij. Mijn Goodreads reading Challenge stond op 50 boeken, wat ik met 56 boeken netjes heb gehaald. Tussen die 56 boeken zitten hele goede boeken en helaas ook hele slechte. Vlak voor de jaarwisseling wil ik jullie laten zien wat de beste boeken zijn die ik in 2013 heb gelezen, en die jij in 2014 zou kunnen lezen.
bron

My last favorite: Bitterblauw van Kristin Cashore
We beginnen met een favoriet. Bitterblauw was het derde en laatste boek uit de De Zeven Koninkrijken serie en ik had er al lang op gewacht. De eerste twee boeken had ik in 2012 al verslonden en toen ik in januari eindelijk Bitterblauw kon bemachtigen, kon ik niet snel genoeg beginnen met lezen. De Zeven Koninkrijken boeken zijn mijn favoriete boeken, die ik elke drie maanden wel weer (deels) herlees. Bitterblauw was dus wel een van de beste boeken die ik in 2013 heb gelezen.

I really needed these books: Gone-serie van Michael Grant
In 2012 had ik de eerste twee boeken van Gone op mijn e-reader gelezen. Toen begon de horror: mijn e-reader ging stuk. Gelukkig had ik een goede vriendin, die toevallig de boeken had. Van haar mocht ik in 2013 de prachtige boeken lenen. Met die boeken echt in mijn handen werd ik helemaal verliefd op deze serie. Ik huil niet snel, maar aan het einde van Licht, het laatste boek, heb ik enige tranen gelaten. Dat zegt genoeg over de kwaliteit van deze boeken.
Let's go English: M is for Magic van Neil Gaiman
Vlak voor de vakantie kreeg ik een nieuwe goedkope e-reader. Omdat er weinig keuze was aan e-boeken in het Nederlands besloot ik enkele Engelse boeken erop te zetten voor in Frankrijk. In Frankrijk begon ik rustig aan met M is fo Magic van Neil Gaiman. Neil Gaiman leek me interessant omdat ik de film Caroline, die gebaseerd is op zijn gelijknamige boek, erg leuk vind. Dit bleek een perfecte start: Neil Gaiman schrijft simpele kinderverhalen, maar wel met een uitbundige fantasie. Iedereen die dus rustig aan met Engelse boeken wil beginnen, raad ik aan om Neil Gaiman te lezen. 

Never expected that: Eon van Alison Goodman
Over dit boek heb ik een recensie geschreven, die je hier kunt lezen. Pas laat in het jaar las ik deze parel. Eon verraste me met een unieke cultuur, een unieke kijk op de wereld en een goede verhaallijn. Ik had een aardig boek voor tussendoor verwacht, maar het bleek een prachtig boek te zijn.

Wat is het beste boek dat jij in 2013 hebt gelezen?

24 december 2013

Monday Song #16: Gothic Chrismas

Deze Monday Song.... euh... Tuesday Song... Zoals je misschien al hebt gemerkt, is het afgelopen week stil geweest op First DJ. Ik had zoals velen een flinke tentamenweek en had in die drukte helaas geen tijd voor First DJ. Vanwege de kerstdagen zullen uitgebreide artikelen even op zich laten wachten. Iets verlaat, maar niet minder leuk, is hier de Monday Song van deze week: Gothic Chrismas van Within Temptation.

Klik hier als je de video niet kan zien
A merry Chrismas, everybody!

16 december 2013

Monday Song #15: Time

Zoals velen heb ik deze week een CTP (Centrale Toets Periode) en zoals altijd blijkt leren toch iets langer te duren dan gepland. Ja, zeg maar gedag tegen eventjes de stad in of dat ene knutselproject. Tijd is een ongrijpbaar iets, zo ongrijpbaar dat sommige filosofen zoals Kant zeggen dat het niet eens bestaat. De Monday Song van deze week is Time van Anastacia.

Klik hier als je de video niet kan zien
Hoe zorg jij dat je genoeg tijd hebt voor alles?

12 december 2013

BaP #3: Eon

bron
Titel: Eon
Auteur: Alison Goodman
Jaar van eerste druk: 2008
Serie: Eon #1
Sterren: 5/5

Sixteen-year-old Eon has a dream, and a mission. For years, he's been studying sword-work and magic, toward one end. He and his master hope that he will be chosen as a Dragoneye-an apprentice to one of the twelve energy dragons of good fortune.
But Eon has a dangerous secret. He is actually Eona, a sixteen-year-old girl who has been masquerading as a twelve-year-old boy. Females are forbidden to use Dragon Magic; if anyone discovers she has been hiding in plain sight, her death is assured.
When Eon's secret threatens to come to light, she and her allies are plunged into grave danger and a deadly struggle for the Imperial throne. Eon must find the strength and inner power to battle those who want to take her magic...and her life. (bron: Goodreads)


Ik ben een groot fan van sterke vrouwelijke figuren in boeken. Voordat ik in Eon begon, had ik er echter nooit aan gedacht dat zo'n heldin tegelijkertijd zeker kon zijn en zichzelf kon haten om haar geslacht...

In het Rijk van de Twaalf Draken beheersen de elf Dragoneyes de natuurrampen en zorgen voor rust in het land. Om Dragoneye te worden moet je eerst door de desbetreffende draak worden uitgekozen als Dragoneye-leerling. Eon is een van de twaalf jongens die de kans krijgt om uitgekozen te worden door de Rat Dragon. Eon heeft echter een klein probleempje: Eon heet eigenlijk Eona en is een zestienjarig meisje. Als men er achter komt dat ze een meisje is, zal niet alleen zij, maar ook haar meester en zijn huishouden worden vermoord. Maar ook als Eon niet wordt uitgekozen, is zijn meester financieel niet in staat om het huishouden te onderhouden voor meer dan een maand. Eon hoopt met zijn hele hart dat zijn vermogen om alle elf draken te zien, genoeg is om uitgekozen te worden, want anders loopt het niet goed met hem af...

Waar ik me vaak aan stoor, is dat in boeken over andere landen de westerse normen en waarden worden gehanteerd. Eon was dan ook een hemel wat dat betreft. Eon/Eona is een sterke persoonlijkheid die zeker is van wat hij/zij kan. Meestal betekent dit dat een persoon ook enige waardering voor zichzelf kan krijgen. Eona is echter opgegroeid in het Rijk van de Twaalf Draken, waar vrouwen minder waard zijn dan mannen. Vanwege haar grote vermogen ziet Eon zich als twee persoonlijkheden: Eon, een sterk en zeker mannelijk figuur, en Eona, een zwak en emotioneel meisje. Eon/Eona ziet zichzelf als Eon en veracht Eona als de hel. Dit geeft een interessante interne strijd die je het hele boek door boeit.

Ik heb heel erg genoten van Eon en hoop binnenkort te kunnen beginnen in het vervolg Eona. Als je nog twijfelt welk boek te lezen komende kerstvakantie, kan ik je dit boek van harte aanraden.

Welk boek liet jou een hele ander cultuur ervaren?

9 december 2013

Monday Song #14: When You're Young

De Monday Song van deze week is de acoustische versie van When You're Young van 3 Doors Down. 3 Doors Down is het bekendste van hun hit Kryptonite.


Wat is jouw apartste jeugdherinnering?

5 december 2013

OtS First Impression: Dracula

Een van de series waar ik erg naar uit keek dit jaar was Dracula. Zodra Vlad Tepes Dracula wordt genoemd, is mijn interesse gewekt, maar word ik ook sceptisch. Het verhaal van Dracula is al honderden keren verteld, dus het is altijd afwachten of het een succes wordt. De trailer van Dracula beloofde echter veel goeds. Ik heb nu vier afleveringen gezien en kan nu vertellen of de serie net zo goed is als de trailer beloofde.

In Dracula komt Vlad Tapes (Jonathan Rhys Meyers) terug naar het Londen van de late negentiende eeuw om wraak te nemen op hen die alles van hem hebben afgepakt. Na een eeuwenlange slaap wordt hij wakker in een wereld vol wetenschappelijke vernieuwingen. Tapes begrijpt het al snel: kennis is macht. Als de Amerikaanse ondernemer Alexander Grayson gaat hij de strijd aan met zijn vijanden om de macht over de economische markt. Tijdens zijn strijd komt hij echter voor een opmerkelijke verassing te staan: Mina Murray (Jessica de Gouw), een zelfstandige geneeskundestudente die precies lijkt op Ilona, de gestorven vrouw van Tapes...

Klik hier als je de video niet kan zien

Als eerste moet ik als op en top puber en vrouw dit zeggen: Dracula is hot. En niet zomaar hot, echt super nog-iets-sexier-en-ik-ontplof hot. Dracula is sexy, duister, mysterieus... mijn God, ik wil hem opeten. Dracula pakt me helemaal in door of een pak, de enige outfit is die alle mannen goed staat, of, wel, vrij weinig te dragen. Welke van die twee outfits Jonathan Rhys Meyers het beste staat, kan ik echter niet beslissen...

Toen ik de trailer zag, was mijn grootste angst dat het een soort mengelmoes van horror en romantiek zou worden. Gelukkig waren de scriptschrijvers slimmer dan dat: politiek, intriges en hevige emoties worden vermengd tot een interessant kat-en-muisspel. Daarmee zal het degene die voor actie en bloed kijken, teleurstellen, maar dat maakt het geen minder goede serie. Ik kan deze serie dan ook zeker aanraden.

Heb jij Dracula al gekeken?

2 december 2013

Monday Song #13: Ik ben toch zeker Sinterklaas niet

Komende donderdag is het alweer zover: pakjesavond! Hoewel we bij mij thuis al allemaal het grote geheim van de Sint kennen, vieren wij het nog steeds als vanouds met hard gebons op de deur en volle juten zakken. Omdat ik simpel weg niet kan wachten, is de Monday Song van deze week een sinterklaaslied dat iedereen wel kent: Ik ben toch zeker Sinterklaas niet.

Klik hier als je de video niet kan zien
Hoe vier jij het sinterklaasfeest dit jaar?

28 november 2013

Cover Fight #5: Thrift Shop

In de muziekindustrie is het niet ongebruikelijk om een nummer van een andere artiest te zingen, ofwel te coveren. Maar wordt het daardoor ook een beter nummer, of verpesten ze het? In Cover Fight vergelijk ik een paar verschillende versies van hetzelfde nummer. 


Klik hier als je de video niet kan zien
Ik ben geen grote fan van rap, maar Macklemore kan ik op de een of andere manier wel waarderen. Thrift Shop vind ik wel een grappig nummer en een verademing na alle nummers over seks en liefde. Een simpele boodschap: verspil je geld niet. Dat mag ik wel.


Klik hier als je de video niet kan zien
Ik had nog nooit gehoord van Scott Brandlee & Postmodern Jukebox, maar ze hadden de grappigste cover die ik kon vinden. Deze groep neemt grote hits en coveren ze in een andere stijl. In deze cover spelen ze dus het liedje over "grandpa's clothes" in "grandpa"-style. I love it! 


Klik hier als je de video niet kan zien
Pentatonix kwamen we al tegen in de Radioactive Cover Fight, toen speelde ze samen met een violiste. Dit is echter zonder enig ander en zonder instrumenten. Pentatonix houdt het meer bij het origineel dan Scott Brandlee & Postmodern Jukebox, maar geven er wel hun hele eigen draai aan. Ik vind het erg leuk dat ze er kleine grapjes in hebben gestopt: "What up, I got a big duck!"

Voor mij is de winnaar van deze Cover Fight duidelijk: Pentatonix. Hmm, ze wonnen vorige keer ook al. Ik denk dat ik stiekem verliefd aan het worden ben op deze groep! 

Wie is voor jou de winnaar van deze Cover Fight?

25 november 2013

Monday Song #12: Natalie

Je hebt eendagsvliegen, artiesten die een geniale hit scoren en daarna verdwijnen, en je hebt artiesten die groots worden. Bruno Mars behoort tot de laatste categorie. Een paar jaar geleden had ik, en de meeste van jullie, nog niet van hem gehoord. Toen scoorde hij zijn eerste hit en was hij niet meer weg te denken uit de muziekwereld. De Monday Song van vandaag komt van zijn laatste album en heet Natalie.

Klik hier als je de video niet kan zien
Zijn er artiesten waarvan jij nooit had verwacht dat ze zo bekend zouden worden?

21 november 2013

Cover Fight #4: Rolling in the deep

In de muziekindustrie is het niet ongebruikelijk om een nummer van een andere artiest te zingen, ofwel te coveren. Maar wordt het daardoor ook een beter nummer, of verpesten ze het? In Cover Fight vergelijk ik een paar verschillende versies van hetzelfde nummer. 


Klik hier als je de video niet kan zien
Oké, iedereen kent dit nummer onderhand wel, tenzij je onder een steen hebt geleefd. (Yeah Patrick Ster!) Hierover is al zoveel gezegd en gedaan, dat ik hier weinig over ga vertellen om herhaling en verveling te voorkomen. Goed nummer, geweldige zangeres en terecht een grote hit. 


Klik hier als de video niet kan zien
Linkin Park heeft Adele gecoverd tijdens een live optreden. Linkin Park houdt het rustig met enkel een piano als begeleiding. Ik vind het persoonlijk prachtig hoe het publiek het refrein meezingt. Dit is een goed geslaagde cover en een perfect voorbeeld van het idee "Less is more".


Klik hier als je de video niet kan zien
Ah, The Piano Guys. Ze stellen me nooit teleur om van een populair nummer een prachtige, klassieke versie te maken. Rolling in the Deep is een van mijn favoriete covers van hen. Ik heb hem volgens mij al een stuk of honderd keer geluisterd. Ik zie deze cover vaak eerder als een eigen nummer dan een cover, omdat het soms totaal niet te herkennen is als Rolling in the Deep. De eerste twintig secondes zijn bijvoorbeeld niet terug te vinden in het origineel. Ik houd wel van die eigen twist aan een cover, maar het kan een negatief puntje zijn voor sommigen.

Oh, wat is dit een moeilijke keuze. Drie prachtige versies, allemaal heel anders... Voor mij is de winnaar van deze Cover Fight: Linkin Park. Less is more. Als je met zo weinig een nummer nog steeds zo sterk kan brengen, dan ben je goed. 


Wie wint er voor jou deze Cover Fight?

18 november 2013

Monday Song #11: Elements

De tekst is voor mij veelal een belangrijk deel van een nummer, maar soms, zo af en toe, wil ik even geen enkel begrijpelijk woord meer horen en enkel alleen muziek. De Monday Song van deze week is Elements van Lindsey Stirling. Lindsey Stirling is een jonge violiste en heb je al voorbij kunnen zien komen in de Cover Fight #3. Elements is een van haar eigen nummers. Lindsey combineert het klassieke geluid van de viool met moderne dubstep ritmes. Mocht dat nou net niet jouw smaak zijn, check dan in ieder geval de orkestrale versie van dit nummer uit!

Klik hier als je de video niet kan zien.
Luister jij wel eens muziek zonder zang?

14 november 2013

BaP #2 : Once Burned

bron
She's a mortal with dark powers...
After a tragic accident scarred her body and destroyed her dreams, Leila never imagined that the worst was still to come: terrifying powers that let her channel electricity and learn a person's darkest secrets through a single touch. Leila is doomed to a life of solitude...until creatures of the night kidnap her, forcing her to reach out with a telepathic distress call to the world's most infamous vampire...

He's the Prince of Night...
Vlad Tepesh inspired the greatest vampire legend of all—but whatever you do, don't call him Dracula. Vlad's ability to control fire makes him one of the most feared vampires in existence, but his enemies have found a new weapon against him—a beautiful mortal with powers to match his own. When Vlad and Leila meet, however, passion ignites between them, threatening to consume them both. It will take everything that they are to stop an enemy intent on bringing them down in flames (bron: Goodreads)

Ik kwam pas toen ik het boek uit had erachter dat de Night Prince-serie een spin-off serie was van de Night Huntress-serie. Oeps! Normaal probeer ik spin-off series pas na de originele serie te lezen. Ik pakte dit boek op een zondagmiddag zonder al te kieskeurig te zijn en vond dat de vermelding van Vlad Tepesh (Dracula) en de sexy man op de voorkant genoeg waren voor een middag vermaak. Geluk bij een ongeluk, nu kan ik goed beoordelen of deze serie ook zelfstandig te lezen is.

Once Burned gaat over Leila, een jonge vrouw die door een ongeluk met een elektriciteitskabel op haar dertiende, mensen en apparaten een schok geeft en hun ergste zonden ziet als zij ze aanraakt. Ze weet van het bestaan van vampiers en werkt zelfs samen met een vampier in een circusact. Op een dag wordt ze ontvoerd door de vijanden van Vlad Tepesh vanwege haar bijzondere gave. Ze willen dat Leila Vlad opspoort zodat ze hem kunnen doden. Vlad heeft echter ook wel interesse in Leila, en niet alleen als het om haar gave gaat....

Leila is een van de meest sarcastische personen over wie ik onlangs heb gelezen. Ondanks haar lastige jeugd en problemen met haar gave weet ze de moed erin te houden door alles te relativeren met sarcasme. Het zien van vele zonden (dor haar gave) heeft haar bestand gemaakt voor de gruwelijke daden van vampiers en ze is daardoor relatief kalm vergeleken met mensen die onbekend zijn met vampiers in haar gesprekken en onderhandelingen met vampiers. Ondanks dat Leila daarmee mijn hart heeft gestolen, is Vlad toch wel de held in dit verhaal. Vlad is alles wat je hoopt van een eeuwenoude vampier. Hij is arrogant, zelfverzekerd en wreed, maar ook getekend door het vele verlies dat zo'n lang leven met zich mee brengt. Vlad was naar mijn mening het meest realistische karakter in Once Burned en vrij verfrissend na boek na boek zoetsappige zwakke vampiers te hebben gehad.

De relatie van Leila en Vlad heeft als onderwerp de boventoon in het verhaal, maar daarnaast zit er ook nog enige goede actie in. Deze actie ging echter vaak vrij snel en werd meteen opgelost door de alwetende hoofdpersonen, wat ik vrij ongeloofwaardig en jammer vond. Een voorbeeld: men bedenkt over het algemeen niet dat ze door zichzelf genoeg te laten martelen genoeg vampierbloed zullen binnenkrijgen om te ontsnappen. In een boek over vampiers duld ik enige rare logica, maar naar mijn mening is jezelf laten martelen voor een slokje vampierbloed toch een beetje vergezocht.

Desondanks de rare gedachtesprongen af en toe heb ik heel erg genoten van Once Burned. Ik heb tevens nergens het idee gehad dat ik informatie miste door de Night Huntress-serie niet te lezen. Ik ben dan ook erg benieuwd om binnenkort met Halfway to the Grave, het eerste deel van de Night Huntress-serie, te beginnen.

Goodreads sterren: 4/5

Ben jij wel eens met een spin-off serie begonnen zonder de originele serie te hebben gelezen?

11 november 2013

Monday Song #10: Just a Cloud away

Goede morgen iedereen! Vanavond is Sint Maarten en ik heb er weer zin in. Kinderen, snoepgoed en vals gezongen Sint Maartenliedjes. Het is misschien niet zo'n groot feest als kerst of sinterklaas, maar ik zou het voor geen goud willen missen.

Klik hier als je de video niet kan zien
Doen ze bij jou in de buurt aan Sint Maarten?

7 november 2013

PTAP #4: Prism

bron
Hoe vaak heb jij al Roar op de radio gehoord? Een stuk of twintig keer? Katy Perry is terug met een nieuw album en dat zullen we weten. Katy Perry kennen we onderhand allemaal van haar grote hits zoals I kissed a Girl, Teenage Dream en The one that got away. En laten we de vele haarkleuren en aparte clips niet vergeten. Roar hebben we al veel te vaak gehoord, met de tweede single Unconditionally, een geweldig nummer trouwens, worden we waarschijnlijk binnenkort ook doodgegooid, maar wat kunnen we nou nog meer verwachten van Prism?

Klik hier als je de video niet kan zien
Legendary Lovers is een van mijn favoriete van Prism. Het nummer doet me denken aan het oude China en verboden liefdes. Een nummer om heerlijk bij weg te dromen...

Klik hier als je de video niet kan zien
Spiritual is eigenlijk een bonustrack van de Deluxe versie van Prism, maar ik vond dat hij toch echt niet kon ontbreken. Ik ben verliefd op het echo-effect tijdens de pre-chorus. 

Klik hier als je de video niet kan zien
Ooh, nieuwe nummers op Youtube, wat een ramp. This is how we do is op Youtube helaas alleen pitched of versneld te vinden. Dit hier is een versnelde versie, want de pitched versie klinkt helemaal nergens naar. Het origineel is zo'n 13 seconde langer en iets minder gehaast. Ondanks dat ik niet de originele versie kan laten horen, mag dit nummer niet ontbreken. Terwijl Spiritual vrij zweverig is, is This is how we do lekker down to earth. This is how we do is zeker mijn favoriete nummer van het hele album. Ik raad je dan ook zeker aan als je bijvoorbeeld Spotify hebt, de originele versie even te beluisteren. Die klinkt net wat fijner. 

Wat vind jij van pitched of versnelde nummers?

4 november 2013

Monday Song #9: Electricity

Goede morgen iedereen! Ik begin mijn maandag goed: ik mag uitslapen! Een van de weinige voordelen van een toetsweek is het uitvallen van alle andere toetsen. De Monday Song van vandaag is een van mijn favoriete nummers van Delain, een Nederlandse band die lastig in een genre te vangen is. Het is te poppig voor symphonic metal en het is te heftig voor pop. Dat mag echter de pret niet verpesten, Electricity is een leuk nummer van het album We are the Others.

Klik hier als je de video niet kan zien
Hoe haal jij het beste uit je week?

31 oktober 2013

PTAP #3: Origin


bron
Op de radio hoor je laatste hits en als je een artiest intikt bij Youtube krijg je een lijstje met de populaire singles. Eigenlijk best jammer, want de artiesten maken naast deze singles nog veel meer mooie nummers. Daarom laat ik jullie in Play That Album Please (PTAP) kennismaken met gehele albums, waar ik de pareltjes uithaal. Deze keer: Origin van Evanescence!

Met Origin is iets aparts aan de hand. Het is namelijk een demo CD. Evanescence maakte deze CD in 2000 en verkocht dit tijdens de live concerten. Op dit album staan dan ook wat nummers die ook op latere albums staan. Sommige nummers, zoals My immortal, heeft op latere albums een andere twist gekregen. Bij deze nummers zal ik een link naar de latere versie geven.




Klik hier als je de video niet kan zien.
My immortal is een vrij bekend nummer van Evanescence. Normaal probeer ik bekende nummers te vermijden, maar deze keer vond ik het wel leuk om de eerdere versie aan jullie te laten horen, juist omdat meer mensen de latere versie kennen. Dit is de welbekende latere versie.


Klik hier als je de video niet kan zien.
Even in death sprak mij erg aan door de aparte sfeer die het overbrengt. Even in death vertelt over het verlies van een geliefde. Evanescence geeft aan dit onderwerp een duister tintje en een tikje wanhoop. De tekst kan op verschillende manieren geïnterpreteerd worden: de verteller kan iemand zijn die gewoon niet goed kan loslaten, iemand die gek wordt na het verlies of misschien wel iemand die paranormaal is... "They don't hear you singing to me"


Klik hier als je de video niet kan zien.
Ik kende al de latere versie van Imaginary, die ik prachtig vind, en was dus blij verrast toen ik ontdekte dat er ook een oudere versie van bestond. Het verschil tussen de oude en nieuwe versie is bij Imaginary groter dan bij My immortal. Voor mij wint de oude versie het grandioos; zij staat al een een paar dagen op de repeat. (Hebben jullie trouwens die foto van Amy Lee, de zangeres, in de video gezien? Wat een prachtige vrouw)


Luister jij wel eens naar nummers die de artiest heeft gemaakt voordat hij/zij bekend werd?

30 oktober 2013

OtS First Impression: The Originals

bron
The Originals is een nieuwe spin-off serie van The Vampire Diaries. De Originals waren in The Vampire Diaries mijn favoriete bad guys, dus moest ik deze nieuwe serie wel zien. Ik heb nu vier afleveringen kunnen  bekijken en wil jullie graag mijn mening geven.

The Originals gaat over de familie Mikaelson, de eerste vampiers, ook wel de original vampires of Originals genoemd. De familie bestaat uit de trouwe en eervolle Elijah (Daniel Gillies), de sterke en snel geïrriteerde Rebekah (Claire Holt) en de onvoorspelbare half-weerwolf-half-vampier Niklaus (Joseph Morgan). Lang geleden kwamen ze naar een stuk land dat later New Orleans zou gaan heten en maakten New Orleans hun thuis. Nu komen ze terug naar hun geliefde stad om het in de handen van Marcel (Charles Michael Davis), Klaus' vroegere beschermeling, te vinden. Door een instabiel verbond met de witches van New Orleans besluit de familie Mikaelson terug te nemen wat ooit van hen was.

Klik hier als je de video niet kan zien

Toen ik begon aan The Originals verwachtte ik dat het veel zoals The Vampire Diaries zou worden: zoetsappig, romantisch en op jonge tienermeiden gericht. Niets is echter minder waar. The Originals draait om macht, trouw en familie. De sfeer is een stuk volwassener en duisterder dan in The Vampire Diaries. Persoonlijk vind ik dat een groot pluspunt. De zoetsappige vampierstelletjes en driehoeksverhoudingen hebben we nu wel gehad, geef mij maar vampiers die macht in plaats van romantiek verlangen.

Het is moeilijk om niet verliefd te worden op de familie Mikaelson. Ondanks dat er nog maar vier afleveringen zijn geweest, zijn alle drie de Mikaelsons geen platte karakters meer. Zowel Klaus als Rebekah als Elijah heeft een karakter waarvan je makkelijk maar een kant belicht, aangezien dat het al zo'n sterk karakter maakt. Men heeft er echter voor gekozen om ons een kleine glimp van die andere kant te laten zien.

De grote vraag is nu natuurlijk: kan ik dit ook kijken zonder The Vampire Diaries te hebben gezien? Ik denk dat je deze serie prima kan kijken zonder The Vampire Diaries te hebben gezien. Je mist dan echter wel enige achtergrond. Zo wordt er in de eerste aflevering snel even wat uitgelegd over hoe het kan dat Klaus zowel vampier als weerwolf is, terwijl in The Vampire Diaries daar een heel seizoen aan is besteed. Vragen zoals "Hoe zijn de Originals vampier geworden?" of "Zijn er nog andere familieleden?" zijn al beantwoord in The Vampire Diaries en zullen dus minder uitgebreid aan bod komen in The Originals. Toch denk dat het ook zonder die kennis prima te bekijken is, aangezien er vrij weinig verwijzingen zijn naar The Vampire Diaries. Je moet alleen niet al te teleurgesteld zijn als ze snel iets uitleggen. 

Wat vind jij van The Originals?

28 oktober 2013

Monday Song #8: Lost in Paradise

Goede morgen iedereen! Deze week lijkt alles wel in het ronde te lopen. Ik heb een drukke toetsweek voor de boeg en mijn planning voor mijn blog is ontvoerd door de kaboutertjes. Hoewel ik graag leer en graag blog, gaat dat deze week dus wat lastiger. Vandaar dat Lost in Paradise van Rihanna me wel toepasselijk leek voor deze maandagmorgen.

Klik hier als je de video niet kan zien.
Heb jij komende week vervelende dingen op het programma staan?

24 oktober 2013

Cover Fight #3: Radioactive

In de muziekindustrie is het niet ongebruikelijk om een nummer van een andere artiest te zingen, ofwel te coveren. Maar wordt het daardoor ook een beter nummer, of verpesten ze het? In Cover Fight vergelijk ik een paar verschillende versies van hetzelfde nummer. 

Klik hier als je de video niet kan zien
Een goede vriendin van mij raden me een paar maanden terug Imagine Dragons aan, en sindsdien ben ik fan. Radioactive is een van mijn favoriete nummers van Imagine Dragons en ik ben daarin niet de enige. Velen hebben dit nummer al gecoverd, dus moest dit wel een Cover Fight worden. 

Klik hier als je de video niet kan zien
Het leuke aan Radioactive is dat je het direct herkent, ook als het op een hele andere manier wordt gespeeld. Pentatonix en Lindsey Stirling hebben een cover gemaakt met veel stemgeluiden en een viool.... stem en viool... Wat hebben die ooit gedacht? De combinatie van de stem als instrument en viool vind ik erg ongebruikelijk, laat staan dat je een nummer als Radioactive ermee gaat doen. Zij wisten blijkbaar wat ze deden, want God, wat is dit een gave cover. Ze hebben het onvoorspelbaar en toch heel herkenbaar weten te maken. DJ loves it!

Klik hier als je de video niet kan zien
Wat een heerlijke beat. Ik wil ook zo'n grote trommel. Een lekkere harde knal tegen het vel geven voordat de dag weer begint.... Jammer dat ik geen ruimte heb. Het ritme is wat deze cover van Kurt Hugo Schneider en The Macy Kate Band een beauty maakt. Om heel eerlijk te zijn; van de zang ben ik geen grote fan. Macy Kate (de zangeres van The Macy Kate Band) maakt een paar schelle uithalen die pijn doen aan mijn oren. De muziek vind ik geweldig, maar de zang is niet mijn ding.

Is het jullie ook opgevallen dat alle covers (en het origineel) zo'n mooi rustig begin hebben? Stilte voor de muzikale storm. De winnaar van deze Cover Fight is voor mij overduidelijk. Dat kan niemand anders zijn dan Pentatonix en Lindsey Stirling. De leukste muziek is muziek die gedoemd is om te falen en toch een parel bewijst te zijn. En ik ben verliefd op die viool. 

Welke cover vind jij het mooist?

21 oktober 2013

Monday Song #7: Mr Man

Soms vind ik het zo jammer dat artiesten zich laten overhalen om hun muziek commerciëler te maken. Alicia Keys is de laatste tijd daarmee goed op weg. Elke keer dat ik Girl on fire op de radio hoor, vraag ik me af; waar is Aicia gebleven? De heerlijke nummers zoals Fallin', Woman's worth en How come you don't call me. Om eventjes toch die heerlijke soul van Alicia Keys weer te horen, is hier Mr Man als Monday Song.

Klik hier als je de video niet kan zien
Van welke artiesten wens jij dat ze nog eens terug gaan naar de muziek die ze eerder maakten?

17 oktober 2013

BaP #1: Inside Out - Maria V. Snyder

bron
Trella is een sloof. Een nobody. En net als de duizenden andere sloven die opeengepakt op de onderste niveaus van Binnen verblijven, doet ze het vuile werk voor de oppers, die boven in luxe leven. Maar Trella is ook de Koningin van de Buizen, die tijdens het schoonmaken van het ventilatiesysteem op plaatsen komt waar niemand anders ooit een voet zet. Als de Opper Cops erachter komen zal ze gerecycled worden. Maar nieuwsgierigheid is een sterke drijfveer, en er gaan geruchten dat er een uitweg is uit Binnen. (bron: Goodreads)

"Never judge a book by its cover." heeft nu een nieuw vriendje: "Never judge a book by its length." Ik had al meerdere lovende recensies gelezen over het dystopische Inside Out en stond even raar te kijken toen ik het tegenkwam in de bibliotheek. Als het zo'n goed verhaal was, hoe kon dat dan ooit gevangen worden in "maar" 351 bladzijdes? Misschien was het vanwege een ander boek van 500 bladzijdes in mijn hand, maar ik werd een beetje sceptisch en des te meer nieuwsgierig. Diezelfde middag begon ik nog aan dat geprezen verhaal van "maar" 351 bladzijdes. En euh... ik had het de volgende dag alweer uit...

Ik had al snel door dat dit boek niet was zoals ik het me had voorgesteld. Ik had Binnen me voorgesteld als een groot ondergronds stelsel van tunnels en buizen. Niets was echter minder waar. Binnen is een relatief kleine ruimte met verschillende niveaus waar een enorme groep sloven opeen leeft. In deze plek zonder rust leeft Trella, de heldin in dit verhaal.

Mijn liefde voor Trella was de derde verassing die het boek voor me in petto had. Trella gaf een nieuwe dimensie aan koppigheid. Vele koppige karakters geven al snel toe dat ze hun plan moesten wijzigen; Trella wijzigt haar plan echter voor niemand. Letterlijk niemand. Niet dat ze niet onzeker is, nee, maar al haar keuzes worden gemaakt door haar en haar alleen. Door die standvastigheid heeft ze een klein plekje in mijn hart gekregen, ergens in de buizen die daar lopen.

Mijn complimenten gaan uit naar mevrouw Snyder voor de geweldige weergaven van hoe onderdrukking en propaganda werkt. In onze wereld van onbeperkte kennis is het moeilijk voor te stellen hoe het is om altijd maar een kant van het verhaal te horen. Als je altijd te horen krijgt dat je meerderen slecht en egoïstisch zijn, kan je ook niets anders dan dat aannemen. Na dit boek snap ik de beelden uit bijvoorbeeld Noord-Korea beter. Ja, knowledge is power.

Ik heb uiteindelijk een paar uur gespannen zitten lezen, hongerig naar meer. Inside out leest als een trein en verveelt geen moment. Ik verheug me op het tweede deel, Oudside in.

Goodreads sterren: 4/5

Ben jij door een boek wel eens anders gaan denken over een actuele gebeurtenis in de wereld?

14 oktober 2013

Monday Song #6: Amsterdam

Tijdens de zomer ontdekte ik samen met mijn broertje Imagine Dragons en gek genoeg waren we beiden gelijk fan! Bij ons is het immers standaard dat wat ik leuk vind, hij vreselijk vindt en omgekeerd. Van het album Night Visions koos ik een van mijn favoriete nummers uit voor deze Monday Song, die ook nog eens de naam draag van onze hoofdstad: Amsterdam!

Klik hier als je de video niet kan zien
Hebben jullie een broer/zus met dezelfde smaak qua muziek?

12 oktober 2013

Meet me: Sick/Ill Tag

Deze tag zag ik onlangs Story Hunters en leek me ook leuk om te doen. Laten we eens een paar zieke boeken bekijken!

1. Diabetes: Een suikerzoet boek, zo zoet dat je er kiespijn van krijgt.
We beginnen lastig, ik hou helemaal niet van zoetigheid! Chicklits, in mijn ogen toch wel de zoetste boeken, zijn niet mijn ding.  Ik lees het liefst boeken met iets meer pit. Het duurde dus ook even voordat ik een zoet boek had gevonden, maar ik heb er een! Huiver van Maggie Stiefvater vond ik behoorlijk zoet. Op zich was het wel een aardig boek, maar voor mij was het iets te veel gericht op de relatie en te weinig op het plot en de spannig. 
bron

2. Waterpokken: Een boek wat je een keer hebt gelezen, maar nooit meer op zult pakken.
Vrees me van Tahereh Mafi. Ik weet dat er veel fans zijn van dit boek, maar ik vond het niets aan. In mijn ogen is het nog steeds op zijn best een slechte mix van X-men en verwoeste natuur. Nee, ik zal dit niet nog eens lezen.

3. Griep: Een boek zo besmettelijk dat zich verspreidde als een virus.
De Gone-serie van Micheal Grant. De eerste boeken moest ik eventjes doorkomen en was ik nog niet erg onder de indruk. Maar na een aantal boeken was ik verkocht. Ik heb de boeken verslonden en kan nu niet wachten tot ik deel 6 in mijn handen heb!

4. Maandelijkse toestand: Een boek dat je iedere maand, jaar of heel erg vaak herleest.
De Gave van Katsa van Kristin Cashore is mijn favoriete boek en lees ik regelmatig. Ook de twee andere delen in de trilogie, Verraad in de dalen en Bitterblauw, herlees ik vaak. Ik ben dol op deze boeken. Toch lees ik meestal niet het hele boek opnieuw. Ik ken de boeken onderhand zo goed dat ik zo mijn favoriete stukjes terug kan vinden en die teruglees.

5. Slapeloosheid: Een boek dat je wakker heeft gehouden.
bron
De van Inkt-trilogie van Cornelia Funke heeft me flink wakker gehouden. Het tweede deel heeft me tot midden in de nacht (uur of twee) wakker gehouden, waarna ik besloot dat ik de volgende dag deel drie moest kopen.

6. Geheugenverlies: Een boek dat je vrijwel meteen bent vergeten.
Euhm... Dat weet ik niet meer... Haha. 
Nee, ik weet wel na wat onderzoek een boek waarvan ik veel ben vergeten: Ik ben nummer vier van Pittacus Lore. Ik vond het idee wel leuk, de uitwerking niet. Zelfs tijdens het lezen vroeg ik me soms af of ik iets gemist had, want ik begreep niet hoe de situaties zich zo ontwikkelden. Tja, dan blijft het natuurlijk niet erg hangen...

7. Astma: Een boek wat je adem beneemt.
Het groene vuur van Eva Raaff benam mij de adem aan het einde, door een onverwachte wending in het verhaal. Dat was het enige moment dat ik letterlijk mijn adem inhield. Doorgaans haal ik netjes adem tijdens het lezen.

bron
8. Ondervoeding: Een boek wat te weinig hersenvoer bevatte om je aan het denken te zetten
Bij veel slechte boeken denk ik nog wel van "Oh, als je dat anders doet, is het een goed boek". Er is maar een boek waarbij ik dat niet kan: Mama Tandoori van Ernest van der Kwast. Ik moest het voor school lezen en God, wat was ik blij toen ik het uit had. Het zou humoristisch zijn, maar het heeft geen humor. Het zou autobiografisch zijn, maar veel is verzonnen. Conclusie: verspilling van papier.

9. Heimwee: Een boek wat je meenam naar een andere plek.
Dit is zonder twijfel Het Nachtcircus van Erin Morgenstern. Dit boek betoverde me helemaal. Ik kon de vele tentjes van het Nachtcircus zo voor me zien en me verwonderen over de details van de grote klok. Elke keer dat ik het boek lees ontdek ik weer nieuwe stukjes in dat wereldje. Echt een geweldig boek.

Wat zijn jullie "zieke"boeken?

10 oktober 2013

Cover Fight #2: Crazy

In de muziekindustrie is het niet ongebruikelijk om een nummer van een andere artiest te zingen, ofwel te coveren. Maar wordt het daardoor ook een beter nummer, of verpesten ze het? In Cover Fight vergelijk ik een paar verschillende versies van hetzelfde nummer. 


Klik hier als je de video niet kan zien.
Gnarls Barkley, Gnarls Barkley, Gnarls Barkley. Probeer die naam maar eens drie keer foutloos uit te spreken. Dit duo, bestaande uit Brian Burton en Thomas Callaway, heeft het originele Crazy geschreven als hun eerste single. Het werd een grote hit en iedereen kent onderhand wel het nummer. Ik ben zelf dol op Crazy. Het is een vrolijk nummer dat lekker blijft hangen en moeilijk te verbeteren is. 

Klik hier als je de video niet kan zien.
Within Temptation heeft van Crazy een rustige ballad gemaakt. Doordat het erg ruimtelijk is opgenomen kan je elk instrument afzonderlijk horen en hoor je elk detail van de stem. Het is echt een versie om kippenvel van te krijgen.
Klik hier als je de video niet kan zien.
Katie Noonan is een singer-songwriter uit Australië. Zij heeft een jazzy versie van Crazy gemaakt. Ik ben positief verrast door deze versie. Ik wist niet dat het nummer zoveel mogelijkheden bood voor zoveel verschillende stijlen. Noonan begint vrij rustig, net zoals Within Temptation, maar voert het al snel op tot een gezellig jazzy liedje. Haar fragiele heldere stem maakt het helemaal af.

Drie hele verschillende versies, drie mogelijke winnaars: een origineel en twee covers. Mijn winnaar van deze Cover Fight is: Gnarls Barkley. Hoewel Katie Noonan het bijna haalde, kan toch niemand het origineel overtreffen. Dat is gewoon veel te vrolijk!
.Wie wint volgens jou deze Cover Fight?

7 oktober 2013

Monday Song #5: Huil nou

Fijne maandag iedereen! Deze week ben ik niet meer in ons koude kikkerlandje, maar bevind ik me in het mooie Italië! Even genieten van de Italiaanse zon, met natuurlijk leuke muziek op de achtergrond. Een van mijn favoriete albums die ik afgelopen zomervakantie meehad naar Frankrijk, was Glitterjurk van JURK!. Hier is een van de mooiste nummers van dat album: Huil nou.

Klik hier als je de video niet kan zien
Wat is jouw favoriete vakantiemuziek?

3 oktober 2013

PTAP #2: The truth about love

bron
Onlangs hadden we al een Monday Song van een van mijn favoriete artiesten: P!nk. P!nk is een van mijn grootste voorbeelden. In mijn jeugd werden altijd haar cd's opgezet en haar concert was het eerste concert dat ik ooit bijwoonde. Je kunt je dus wel voorstellen dat als P!nk op de radio is, de hele buurt het moet horen. The truth about love is haar laatste album en bevat een paar populaire hits zoals Blow me, Try en Just give me a reason. Het is tevens het eerste album dat ze weer geschreven heeft na het krijgen van haar eerste kindje, haar dochter Willow.


klik hier als je de video niet kan zien
Are we all we are is het eerste nummer op het album. Het nummer is brutaal en licht confronterend, zoals ik wel van P!nk gewend ben.

klik hier als je de video niet kan zien
All little kids: earplugs requiered! Bij dit nummer heeft P!nk niet geprobeerd netjes te blijven: de scheldwoorden en beschuldigingen vliegen om je oren. P!nk beschrijft Slut like you als haar "very unsophisticated way as a feminist to take the power back."

klik hier als je de video niet kan zien
Van het drukke Slut like you naar het rustige Beam me up. Beam me up is een prachtige ballade waarbij je een traantje kan laten. Het is zeker de moeite waard om goed naar de tekst te luisteren, want dit vertelt een droevig, maar prachtig verhaal.

Wat vind jij van scheldwoorden in een nummer?

30 september 2013

Monday Song #4: Owe it all to you

Lisa Lois heeft een tijdje terug haar singles Silhouettte en Crazy uitgebracht. Toen ik die op de radio hoorde, moest ik gelijk denken aan alle nummers van haar vorige album Smoke waar ik een paar jaar geleden zo graag naar luisterde. Hier is een van mijn favoriete: Owe it all to you!

Klik hier als je de video niet kan zien
Aan wie heb jij het meeste te danken?

26 september 2013

OtS Serie #1: House Season 1

bron
Een tijd terug liep ik met mijn vader door de Blokker, op zoek naar het een of ander huishoudelijk prulletje dat mijn moeder graag wou hebben. Dat vonden we niet, maar wel vijf seizoenen van House voor maar €10,-! Weliswaar zonder hoesjes, maar kon mijn pret niet bederven. Ondertussen heb ik seizoen 1 volledig gezien en ik kan je verklappen: House is verslaafd.... of was het nou verslavend?

Laten we beginnen bij het begin. Ik schrok in het begin een beetje van de manier van filmen en de kwaliteit. Seizoen 1 komt uit 2004/2005. De kwaliteit is niet vreselijk belabberd en de verhaallijn is ook niet langdradig zoals je vaak ziet bij films voor 2000, maar je merkt wel dat het al acht jaar geleden is. De technologie, ook op filmgebied, zit immers geen acht jaar stil. Even schrikken, maar na een half uurtje viel het me al niet meer op en zat ik helemaal in het verhaal.


bron
Gregory House is de chagrijnige en sarcastische dokter van Princeton–Plainsboro Teaching Hospital en alsof mensen hem nog niet vervelend genoeg vonden, lapt hij ook nog vaak alle regels aan zijn laars. De een vindt hem een genie, de ander vindt hem een gek. Ondanks dat het een stuk chagrijn is, ben ik helemaal dol op House. Hugh Laurie zet deze rol zo neer dat je sympathie krijgt voor House en zijn rare gedachtekronkels. Door blikken en lichaamstaal weet hij het publiek te vertellen dat House veel meer is dan die eigenwijze dokter en dat onder de laag pessimisme en haat veel oude pijn ligt. Dat is vreselijk lastig over te brengen zonder tekst, maar Laurie doet het moeiteloos. Voor mij maakte dat dit seizoen ook zo goed.

bron
Elke aflevering heeft House een nieuwe patiënt met een onbekende ziekte. Samen met zijn team springt hij soms in vreemde bochten om de patiënt beter te maken. Ik wil er niet veel over weg geven, maar ik hoop toch echt nooit een varken tegen te komen in een ziekenhuis. Ik denk dat je daarmee wel begrijpt hoe raar en onverwacht de genezingen kunnen zijn.

Ik vond het eerste seizoen van House geweldig en kijk met veel plezier verder naar seizoen 2.

Wat vind jij van House?

23 september 2013

Monday Song #3: Pastime Paradise

En het is alweer maandag! Deze maandag heb ik voor jullie een nummer dat me aan het denken zette. Pastime Paradise van Stevie Wonder gaat over dat mensen veel in de toekomst of in het verleden leven in plaats van het nu. "Tell me who of them will come to be, How many of them are you and me..."


Klik hier als je de video niet kan zien

Leef jij veel in het verleden?

19 september 2013

PTAP #1: Requiem for the indifferent

bron
Op de radio hoor je laatste hits en als je een artiest intikt bij Youtube krijg je een lijstje met de populaire singles. Eigenlijk best jammer, want de artiesten maken naast deze singles nog veel meer mooie nummers. Daarom laat ik jullie in Play That Album Please (PTAP) kennismaken met gehele albums, waar ik de pareltjes uithaal. Deze keer: Requiem for the indifferent van Epica!

Epica is een symfonische metal band van eigen bodem. Symfonische metal is metal muziek met symfonische elementen erin en veel elementen uit andere genres. Zo kan het dat naast de harde drums en scheurende gitaren er opeens een viool of akoestische gitaar te horen valt. Epica startte in 2002 en tien jaar na oprichting kwamen ze met het album Requiem for the indifferent, wat vrij vertaald "Dodenmis voor de onverschillige" betekent.

Klik hier als je de video niet kan zien.

Over naar de muziek, want daar gaat het natuurlijk om! Dit is Storm the sorrow, de single van het album. Dit was het eerste nummer dat ik van dit album hoorde en, lieve hemel, ik was meteen verkocht. De heldere stem van Simone Simons in combinatie met de heftige drums en gitaar laten de rillingen over mijn rug lopen.

Klik hier als je de video niet kan zien.

Deter the tyrant sprak mij aan door de tekst en de woede die daaruit vloeit. Dit nummer gaat over onderdrukking en ik denk dat ze de woede en haat van de protesterende onderdrukten geweldig hebben weergegeven. Ik kan me zo voorstellen dat tijdens de bridge (3:07) iemand langzaam naar de tiran toeloopt terwijl die bang ineen duikt. Ook kan ik de sarcastische tekst waarderen."Thank you for all torture and maul, which only keep it running" De spot spat van deze regel af. Dank u voor de ellende. Heel er bedankt.

Klik hier als je de video niet kan zien.

Als laatste van mijn pareltjes is deze ballade genaamd Delirium. Geen heftige elektrische gitaren of grunt dit nummer, nee, juist een rustige piano en de mooie stem van Simone Simons. Een prachtig nummer om lekker bij weg te dromen.

Heb jij wel eens dat je een heel beeld voor je ziet bij bepaalde liedteksten?

16 september 2013

Monday Song #2: Avalanche

Goede morgen. De Monday Song van deze week is Avalanche, een prachtig nummer van Epica.


Klik hier als je de video niet kan zien
Nu we al weer een paar weken aan het werk zijn, hoe gaat dit nieuwe jaar van school/werk?